Όπως υποδηλώνει το όνομα, η τριχοτιλλομανία είναι μια κατάσταση στην οποία ένα άτομο έχει μια ανεξέλεγκτη ώθηση να βγάλει τις τρίχες του σώματός του. Για άτομα που πάσχουν από τριχοτιλλομανία, το τράβηγμα των μαλλιών είναι κάτι περισσότερο από μια συνήθεια. Είναι μάλλον μια καταναγκαστική συμπεριφορά, την οποία το άτομο δυσκολεύεται να σταματήσει. Η αιτία της τριχοτιλλομανίας υποτίθεται ότι είναι η ανισορροπία των χημικών ουσιών στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Βασικά στοιχεία της διαταραχής αυτής

Άτομα με τριχοτιλλομανία, τραβούν τις τρίχες τους από τη ρίζα, από μέρη όπως το τριχωτό της κεφαλής, τα φρύδια, οι βλεφαρίδες ή ακόμα και από την ηβική περιοχή. Μερικοί άνθρωποι τραβούν ακόμη και χούφτα μαλλιών, κάτι το οποίο μπορεί να αφήσει κενά στο τριχωτό της κεφαλής ή στα φρύδια. Άλλοι άνθρωποι βγάζουν μια τρίχα κάθε φορά. Μερικοί επιθεωρούν τις τρίχες αφού τις βγάλουν ή παίζουν με αυτές. Περίπου οι μισοί άνθρωποι με αυτή την πάθηση έχουν επίσης τη συνήθεια να βάζουν τις βγαλμένες τρίχες στο στόμα.

Η τριχοτιλλομανία έχει αναφερθεί ως διαταραχή σε πολύ πρώιμα ιστορικά αρχεία. Η κατάσταση αυτή, περιεγράφηκε για πρώτη φορά το 1889 από τον Γάλλο ιατρό Francois Hallopeau. Η κατάσταση είναι σπάνια, τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι επηρεάζει μόνο το 1% έως το 3% του πληθυσμού, αν και νέα έρευνα δείχνει ότι το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι περίπου 10% ή υψηλότερο.

Η τριχοτιλλομανία επηρεάζει περίπου δύο φορές περισσότερα τις γυναίκες από τους άνδρες. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν τριχοτιλλομανία αναπτύσσουν την κατάσταση κατά την εφηβεία. Ωστόσο, μπορεί να ξεκινήσει από όταν ένα άτομο είναι μόλις 1 έτους.

Η τριχοτιλλομανία είναι συχνά αιτία για αμηχανία, απογοήτευση, ντροπή ή κατάθλιψη για τα άτομα που πάσχουν από τη διαταραχή αυτή. Αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν επίσης από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Συνήθως προσπαθούν να κρύψουν τη συμπεριφορά τους από άλλους. Λόγω αυτού του γεγονότος, η κοινωνική αποξένωση είναι συχνή σε ασθενείς με τριχοτιλλομανία. Επιπλέον, οι ασθενείς προσπαθούν επίσης να καλύψουν τα κενά του τριχωτού της κεφαλής φορώντας περούκες, καπέλα, κασκόλ ή εφαρμόζοντας μακιγιάζ, ακόμη και με τατουάζ.

Αιτίες της τριχοτιλλομανίας

Οι γιατροί δεν γνωρίζουν πολλά για την αιτία της τριχοτιλλομανίας. Πιστεύεται ότι η γενετική παίζει σημαντικό ρόλο. Μερικοί ψυχίατροι πιστεύουν ότι μπορεί να σχετίζεται με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για μια διαταραχή άγχους. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο οι παρορμήσεις που οδηγούν στο τράβηγμα των μαλλιών μπορεί να είναι ισχυρότερες όταν ένα άτομο αγχώνεται ή ανησυχεί.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η πραγματική αιτία της τριχοτιλλομανίας είναι η ανισορροπία των χημικών στον εγκέφαλο. Αυτές οι χημικές ουσίες, που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές αποτελούν μέρος του κέντρου επικοινωνίας του εγκεφάλου. Όταν κάτι παρεμβαίνει στον τρόπο λειτουργίας των νευροδιαβιβαστών, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως η καταναγκαστική συμπεριφορά.

Αντιμετώπιση και θεραπείες στην τριχοτιλλομανία

Δεδομένου ότι η τριχοτιλλομανία είναι ιατρική κατάσταση, δεν είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να σταματήσουν να κάνουν. Τα άτομα με τριχοτιλλομανία συνήθως χρειάζονται βοήθεια από ιατρικούς εμπειρογνώμονες για να σταματήσουν την συμπεριφορά αυτή. Αυτή η βοήθεια μπορεί να περιλαμβάνει θεραπεία, φαρμακευτική αγωγή ή συνδυασμό και των δύο.

Υπάρχουν θεραπείες, στις οποίες χρησιμοποιούνται ειδικές τεχνικές συμπεριφοράς για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν την επιθυμία να τραβήξουν μαλλιά, πριν η ώθηση γίνει πολύ δυνατή για να μπορούν να αντισταθούν σε αυτή. Ο ασθενής μαθαίνει τρόπους να αντισταθεί στην παρόρμηση, έτσι ώστε η ώθηση να εξασθενήσει και στη συνέχεια να εξαφανιστεί.

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν χρήσιμο να κρατούν τα χέρια τους απασχολημένα με μια διαφορετική δραστηριότητα (όπως συμπίεση μιας μπάλας πίεσης ή σχέδιο) σε περιόδους που η επιθυμία να τραβήξουν τα μαλλιά τους είναι έντονη. Ακόμη και δραστηριότητες όπως το πλέξιμο φαίνεται να βοηθούν στην αντιμετώπιση της διαταραχής αυτής.